Ανοικτή συζήτηση σχετικά με τα Κ.Ε.Σ. τη Δευτέρα 01/12

Αυτές τις μέρες, μεγάλη κουβέντα γίνεται για την ισοτίμηση του πτυχίου μας με τα Κ.Ε.Σ., την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στα τελευταία, την αναβάθμιση του πτυχίου μας σε master. Όλοι μας καλούμαστε να σκεφτούμε λύσεις για το πώς θα αντιμετωπιστεί η κατάσταση και τι μπορούμε να κάνουμε. Ωστόσο δυστυχώς δεν έχει λάβει χώρα ένας διάλογος σχετικά με το θέμα των Κ.Ε.Σ. καθώς κανονικά η ανάλυση της κατάστασης πρέπει να προηγείται των αποφάσεων σχετικά με αυτή.

Για αυτό ακριβώς το λόγο, αποφασίσαμε να συντονίσουμε τη Δευτέρα μία συζήτηση στρογγυλής τραπέζης σχετικά με το κυρίαρχο θέμα της φοιτητικής επικαιρότητας προκειμένου να εξεταστεί τι ισχύει τώρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, τι αναφέρει η κοινοτική οδηγία και η κείμενη νομοθεσία, κατά πόσο έχει ισχύ πάνω στο ελληνικό Σύνταγμα και επί της ουσίας σε τι θα μας επηρεάσουν ως αυριανούς εργαζομένους και πολίτες και με ποιο τρόπο.

Στόχος δεν είναι τόσο η διαμόρφωση μίας θέσης σχετικά με το θέμα, αλλά να τεθούν επί τάπητος όλα εκείνα τα στοιχεία που το συνθέτουν, προκειμένου να διαμορφωθεί μία όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική και πλήρης παρουσίαση των πραγμάτων που να επιτρέψει στον καθένα από μας να κρίνει τι είναι το σωστότερο να γίνει λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις παραμέτρους.

Καλούμε όσους θέλουν να συμμετάσχουν να στηρίξουν το εγχείρημα με την παρουσία τους και τις σκέψεις τους.

Η ακριβής ώρα θα ανακοινωθεί αργότερα, έτσι ώστε να καθοριστεί πότε βολεύει τους περισσότερους ενδιαφερόμενους.

Προβληματισμός σχετικά με τη στάση του Συλλόγου για τα Κ.Ε.Σ.

Είναι δεδομένο ότι η αναγνώριση των Κ.Ε.Σ. είναι κάτι που είτε μας αφήνει αδιάφορους είτε μας θίγει. Πάντως, καλό δε μας κάνει σε καμία περίπτωση. Επομένως, είναι λογικό να υπάρξει μία αντίδραση. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό; Από καθιστική διαμαρτυρία έξω από το Υπουργείο Παιδείας μέχρι δημοσίευση κειμένων που να αιτολογούν τις θέσεις μας. Όμως, πριν φτάσουμε σε αυτό, πρέπει να αποκρυσταλλώσουμε ποιες είναι οι θέσεις μας. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε μία μερίδα φοιτητών να απορρίπτει ό,τι πάει να περάσει, θεοποιώντας την κατάληψη, και μία άλλη μερίδα να βρίζει τους πρώτους για την κατάληψη. Ωστόσο, το ζήτημα των Κ.Ε.Σ. υπάρχει και κάτι πρέπει να γίνει. Προσωπικά, δε θεωρώ λύση ούτε το αυτομαστίγωμα μας μέσω της κατάληψης που προτείνει η πρώτη μερίδα ούτε το κλείσιμο των ματιών που προτείνει η δεύτερη.

Και το εύλογο ερώτημα που γεννάται είναι, λοιπόν, τι θέλουμε να γίνει και τι είναι εφικτό να γίνει: Να κλείσουν τα Κ.Ε.Σ; Να τεθούν αυστηροί όροι για την αναγνώριση των αποφοίτων τους; Να αναγνωρίζονται αλλά όχι ως ισάξιοι των δημοσίων; Κάτι άλλο; Πάντως σίγουρα κάτι στο οποίο θα συμφωνούμε όλοι είναι ότι δεν είναι επιθυμητή η παρούσα κατάσταση δηλαδή να υπάρχουν και εμείς να κάνουμε σαν να μην υπάρχουν.
Αφού καταλήξουμε στο τι πρέπει να γίνει, ερχόμαστε στο πώς θα το διεκδικήσουμε. Και εκεί μπορούμε να αναζητήσουμε εναλλακτικές μορφές δράσης αντί της κατάληψης. Μορφές που θα επικεντρώνονται στην ενημέρωση του κόσμου και στην άσκηση ουσιαστικής πίεσης.

Αυτή τη στιγμή, αυτό που συμβαίνει είναι ότι γινόμαστε αποδέκτες έτοιμων των απαντήσεων και για τα δύο ερωτήματα δίχως να έχει προηγηθεί γόνιμος διάλογος για από κοινού απόφαση που θα εκφράζει το Φοιτητικό Σύλλογο ως οντότητα. Δηλαδή διαδικασία φύσει αντίθετη με τη λογική της λήψης οποιασδήποτε συλλογικής απόφασης που μετατρέπει τη Συνέλευση από ζωντανό όργανο λήψης αποφάσεων σε επίδειξη δύναμης της εκάστοτε παράταξης.